Het verhaal van Jolien de Lange

Niet geschoten is altijd mis

In Groningen hebben we de ‘sporthopper’; een lijst met tientallen verschillende sporten om uit te proberen. Je kan voor een klein bedrag een paar lessen of trainingen volgen om daarna te beslissen of je enthousiast genoeg bent om lid te worden.

SVZ was in mijn jeugd mijn sporthopper. Het was dan misschien een seizoen in plaats van 4 lessen, maar het concept is hetzelfde. In mijn tijd was SVZ zelf ook veel sporten aan het uitproberen. Zo kwam het dat ik van mijn vijfde tot mijn twintigste de volgende sporten heb beoefend bij SVZ: handbal, volleybal, voetbal, gym, jazzballet, BOM (bewegen op muziek) en streetdance.

De mensen die de lessen of trainingen gaven brachten hun eigen enthousiasme over in hun trainingen. Dat enthousiasme is aanstekelijk en zorgde er bij mij voor dat ik alles wilde proberen en overal goed in wilde worden. Handstanden en radslagen heb ik helaas nooit goed gekund, dansen deed ik uiteindelijk liever in een discotheek, handbal is maar 1 seizoen aangeboden en bij volleybal voelde ik me soms wel heel jong bij de dames recreanten.

Voetbal was uiteindelijk de sport waar ik mijn hart aan verloren heb en de sport die ik na al die jaren nog steeds beoefen. Misschien niet meer als flitsende keeper die de tegenstanders wilde bewijzen dat ik niet zomaar een ‘meisje’ op doel was, maar nog wel een (vrijdagavond)voetballer/keeper die geniet van het gras, de zon en de bal.

Door SVZ heb ik ook geleerd dat ik een teamspeler ben die de voorkeur geeft aan balsporten. Zelfs jaren later zit nog steeds het willen uitproberen en ervaren van nieuwe sporten in mijn bloed. Dat resulteert erin dat ik dit seizoen, via de sporthopper, terecht ben gekomen bij basketbal. Een teamsport mét bal waarin ik nog veel beter kan worden. Bedankt voor de fantastische basis SVZ!

Jolien de Lange